रक्सी र म Wednesday, December 24, 2008

समय चलिरहन्छ, साथमा हामि बगिरहन्छौँ! समयको छाल ढलपल ढलपल गर्दा कहिले हामि सतहमा हुन्छौँ त कहिले गहिराईमा! समयको कुनै सानो पाटोले कहिले रोमांच भर्दछ त कहिले कहाली लगाउँछ। यस्तै एक समय थियो, केहि रिक्तता केहि अपूर्णता र शायद केहि अत्यास, मेरा वरिपरि घुमिरहेका! त्यो क्षणिक थियो म अहिले बुझ्दछु, त्यो अनन्त थियो जतिबेला मैले भोग्दथेँ! जब एक्लोपना झनै एक्लिएर रुन थाल्दछ--

हरेक साँझ, मनभरि भएका
गुनासोहरु केलाउँछु
र म पाउँछु आफूलाई;
कहिले परिचितहरुका जालहरुमा जेलिएको,
कहिले जीवनका सवालहरुले घेरिएको,
कहिले एक्लोपनाका हालहरुमा हराइरहेको,
र कहिले,
जवानीका जंजालहरुले बिथोलीरहेको!

त्यो सबैलाई, एक एक गर्दै,
झिक्दै, थुत्दै, तान्दै निकाल्छु
र एउटा बलियो पोको बनाएर,
म त्यसलाई रक्सी संगै गिलाँसमा झोस्छु,
अनि एक सासमा गिलाँस रित्त्याउँछु,
मानौँ म अमृत पिउँदैछु!

त्यसपछि, कहिले वास्तबिकता बिर्सेर,
अट्टाहास लगाउँछु
र दंग पर्छु म गुनासो सकिएकोमा।
कहिले सबै गुनासो सम्झेर
फेरि धुरुधुरु रुन्छु।
अनि क्यासेटमा बज्दै गरेको'
गजल संगै एकछिन गाउँछु
र बेहोश हुन्छु!

बिहान अचानक थाहा पाउँछु;
हिजोको गुनासोमा,
अर्को एउटा गुनासो पनि थपेछु
आफैँले रक्सी छाड्न नसकेको!!
यसरि सधैँ गुनासो थपिँदै छ
मेरो जिन्दगीमा दिन दिन,
र मेरो दिनमा छिन छिन,
एउटा दीर्घरोग जस्तै!
मलाइ थाहा छ,
यो झिनो सासको यात्रामा,
यसले मलाई क्षण क्षण मार्दै छ।
तर पनि, हरेक साँझ म ब्यूँतन्छु
र फेरि भोलि मर्ने जोहो गर्छु!!!

(सन् २००६ मा साझामा प्रकाशीत)